Daniłowicz Stanisław († 1636), starosta korsuński, syn wojewody ruskiego Jana i Zofii Żółkiewskiej, był po matce wnukiem hetmana Żółkiewskiego. Studia wyższe odbył za granicą. W r. 1624 zapisał się na uniwersytet w Ingolsztadzie, a w r. 1626 w lipcu przeniósł się na uniwersytet w Lowanium. Prawdopodobnie odbył potem jakąś podróż po krajach obcych, bo jeszcze w r. 1628 bawił za granicą. W tymże r. prof. Vernulaeus dedykował mu zbiór rozpraw studenckich. Po powrocie otrzymał w r. 1631 starostwo korsuńskie i czehryńskie. W dalszej karierze przeszkodziła mu chwilowo jego porywczość. W czasie elekcji bowiem w maju porąbał w zwadzie Kalinowskiego, starostę kałuskiego, za co przez sąd marszałkowski został ogłoszony infamisem. By zmazać swą winę, wziął udział w wojnie smoleńskiej w charakterze dowódcy regimentu i dał się poznać jako zdolny i odważny oficer. Po powrocie za wstawiennictwem króla został zwolniony z banicji w r. 1635. Kalinowskiemu dał wtedy podobno 100.000 złp. tytułem odszkodowania, od siedzenia zaś w wieży wykupił się 200.000 złp. W rok potem, jesienią, kiedy w charakterze dowódcy jazdy znalazł się na Dzikich Polach, okrążony przez Tatarów, dostał się do niewoli i mimo obietnicy okupu został ścięty przez Kantymira, budząc swą tragiczną dolą powszechne współczucie w Polsce.

Herbarz: Boniecki; Niesiecki, Uruski; Studia Lipińskiego W. w »Przeglądzie Histor. Wojsk.« z r. 1934; Diariusze wojny moskiewskiej 1633 r.; B. Kras. XIII, W. 1895; Radziwiłł A., Pamiętniki, P. 1839, I, rkp. Czart. 390; Kartoteka Kom. Hist. PAU.

Władysław Czapliński